Wat voor soort functie je ook hebt, er worden altijd resultaten van jou verwacht. Heb je een meer uitvoerende rol, dan zijn deze verwachte resultaten lekker concreet. Soms is er zelfs een duidelijke functieomschrijving met een precieze specificatie van jouw taken en bevoegdheden.
Naarmate je een grotere verantwoordelijkheid hebt, worden de resultaten die men van jou verwacht breder. De doelstellingen voor jouw afdeling zijn misschien wel heel concreet (bijvoorbeeld in de vorm van KPI’s), maar je zult deze steeds meer op een indirecte manier moeten realiseren, simpelweg omdat je deze resultaten niet alleen kunt bereiken. Om slagvaardigheid te kunnen tonen ben je meer en meer afhankelijk van de resultaten van jouw teamleden of die van andere afdelingen.
Dit zorgt vaak voor een spagaat bij leidinggevenden: Enerzijds zijn de doelstellingen waarvoor je verantwoordelijk bent heel concreet, maar anderzijds is het niet precies duidelijk welke bevoegdheden je hebt. Wat je wel mag en wat je niet mag is soms een behoorlijk grijs gebied.
Je hebt best ideeën over hoe je de doelstellingen kunt realiseren, maar hoe weet je of je deze mag implementeren? Als je wel doorzet, ga je misschien buiten je boekje en wordt je teruggefloten. En als je er voor kiest om niet door te zetten, gewoon voor de zekerheid, dan gebeurt er uiteindelijk niet veel. Dit gaat ten koste van jouw slagvaardigheid…
Er is echter een belangrijke vuistregel om het grijze gebied toch in te kleuren zodat je je slagvaardigheid kunt vergroten:
Beter achteraf vergiffenis vragen, dan vooraf toestemming
Deze zin zegt al voldoende: Het is jouw mandaat om gewoon te doen wat jij denkt dat nodig is. Anders gezegd: Bij twijfel of je de bevoegdheid hebt: gewoon doen! Jouw intenties zijn immers 100% oké want je streeft gewoon de doelstellingen na en die zijn tenslotte in het belang van de hele organisatie.
Als achteraf blijkt dat je te ver bent gegaan, dan biedt je simpelweg je excuses aan (voordeel: je weet dan meteen waar de grens van je bevoegdheden ligt). Want als je voor alles eerst van iedereen toestemming moet krijgen, dan krijg je simpelweg veel minder voor elkaar.
Ik sprak laatst een leidinggevende die altijd handelde vanuit deze vuistregel. “Want als ik een keer te ver ga, dan wordt ik vanzelf teruggefloten”, was zijn uitgangspunt. Ik kan het alleen maar eens zijn met zijn aanpak want op deze manier krijg je het meest voor elkaar en toon je maximale slagvaardigheid. Sorry zeggen kan immers altijd nog…
Interessant artikel? Lees dan ook:
- Waarom je soms gewoon de baas moet zijn
- Als je dit weet, maak je veel makkelijker keuzes
- Hoe je een beslissing doorvoert waar je zelf niet achter staat
Hartelijke groet,
Eric Bogers
Dit is een eerdere nieuwsmail van Eric Bogers. Wil je elke maand nieuwe tips en inzichten voor leidinggevenden en professionals, meld je dan aan (geen spam, afmelden op elk moment mogelijk).